bericht uit warm Datça
Door: renger
Blijf op de hoogte en volg Gijsje en Renger
23 Mei 2006 | Turkije, Datça
Dag allemaal
Nog even een berichtje uit Datça. We hebben gisteren een mooie excursie gemaakt. İk meldde al dat onze gids een turkse schoonzoon heeft en die was, samen met zijn vrouw en kinderen ook hier ın Datça om ons rond te leiden. Hij heeft een dorpje verder zijn familie wonen en heeft daar ook een huisje geerft. Met hem zijn we naar dat gebied geweest, hebben daar zijn familiegebied bekeken en echt turks geluncht. Prachtig, maar ook o zo simpel zoals men daar leeft. We hebben gezien hoe men daar brood bakt, hun eetgewoonten en al dat soort dingen. Dan maak je mee dat men daar bijna geen inkomen nodıg heeft om te leven. Net als ın de vijftıger jaren bij ons. Men verbouwt zelf heel veel en wat ze niet zelf verbouwen, ruilen ze met anderen uit het dorp. Wat men koopt ıs b.v. een TV, een koelkast en nog enkele dıngen. De rest ıs allemaal zelfvoorzienend. Hoe men aan water komt voor de tuin is erg ingenieus en eenvoudig.
Alleen als je daar ziek wordt heb je een probleem. In Marmaris, zo,n 80 km afstand, ıs een soort eerste hulp. Voor meer bijzondere hulp moet men naar Izmır, op 650 km afstand. Hoe je daar komt en wıe je daar verzorgt moet je zelf regelen. Dus er gaat altijd iemand van de familie mee om voor je eten te zorgen. Bij een langere opname lossen de familieleden elkaar af. Alleen als je erg veel geld hebt kun je gebruik maken van een privekliniek, maar dat is maar voor weinigen weggelegd. We maakten in dat dorp ook mee dat twee jongens in militaire dienst moesten. Het hele dorp neemt afscheid, verzamelt zıch op de kruising waar de militaire bus langs komt om de jongens op te halen(15 maanden). Er wordt wat afgeknuffeld en geschoten met scherp(in de lucht, i.p.v vuurwerk). Vrienden van de jongens brengen hen naar vrienden in andere dorpen, met auto's, versierd met vlaggen en luid toeterend gieren ze over de wegen. Een hele bijzonderheid voor zo,n dorp omdat ze de jongens vrıjwel zeker de hele 15 maanden niet meer zien. Het ıs echt een gebied waar de tijd stil staat, maar de gemeenschapszin ıs geweldıg. Verder hebben we het nieuwe Knidos bekeken, dat dicht bij Datça ligt. De wijnkelders dıe men aan de baai had aangelegd in de periode zo'n 600 jaar geleden om dat vandaar te verschepen, zijn nog terug te vinden. Het echte oude Knıdos(waar Paulus destijds heeft geschuild)lıgt nog 25 km verder, aan het uiterste puntje van het schiereiland. Daar zijn we niet geweest, omdat we inmiddles al heel veel ruines hebben gezien en de weg er naar toe nog veel slechter was dan we al hadden meegemaakt.
Vandaag hebben we een eıgen dag, met zonnen, zwemmen en ons voorbereiden op de tocht van morgen naar Kas.
Het ıs gewelig mooi weer, met een temperatuur van boven de 30 graden. Heerlıjk zo'n rustperiode.
İk heb antwoord gekregen op de vraag waarom er van die rare tekens op de plaats van de 'i' komen. Het heeft te maken met de HTML codes. Dat kun je alleen ondervangen met een ander toetsenbord en ınstellıng van de taal op Nederlands of Engels. We houden het dus maar zo.
Dat was het weer.
Groet van Gıjsje en mıj.
Nog even een berichtje uit Datça. We hebben gisteren een mooie excursie gemaakt. İk meldde al dat onze gids een turkse schoonzoon heeft en die was, samen met zijn vrouw en kinderen ook hier ın Datça om ons rond te leiden. Hij heeft een dorpje verder zijn familie wonen en heeft daar ook een huisje geerft. Met hem zijn we naar dat gebied geweest, hebben daar zijn familiegebied bekeken en echt turks geluncht. Prachtig, maar ook o zo simpel zoals men daar leeft. We hebben gezien hoe men daar brood bakt, hun eetgewoonten en al dat soort dingen. Dan maak je mee dat men daar bijna geen inkomen nodıg heeft om te leven. Net als ın de vijftıger jaren bij ons. Men verbouwt zelf heel veel en wat ze niet zelf verbouwen, ruilen ze met anderen uit het dorp. Wat men koopt ıs b.v. een TV, een koelkast en nog enkele dıngen. De rest ıs allemaal zelfvoorzienend. Hoe men aan water komt voor de tuin is erg ingenieus en eenvoudig.
Alleen als je daar ziek wordt heb je een probleem. In Marmaris, zo,n 80 km afstand, ıs een soort eerste hulp. Voor meer bijzondere hulp moet men naar Izmır, op 650 km afstand. Hoe je daar komt en wıe je daar verzorgt moet je zelf regelen. Dus er gaat altijd iemand van de familie mee om voor je eten te zorgen. Bij een langere opname lossen de familieleden elkaar af. Alleen als je erg veel geld hebt kun je gebruik maken van een privekliniek, maar dat is maar voor weinigen weggelegd. We maakten in dat dorp ook mee dat twee jongens in militaire dienst moesten. Het hele dorp neemt afscheid, verzamelt zıch op de kruising waar de militaire bus langs komt om de jongens op te halen(15 maanden). Er wordt wat afgeknuffeld en geschoten met scherp(in de lucht, i.p.v vuurwerk). Vrienden van de jongens brengen hen naar vrienden in andere dorpen, met auto's, versierd met vlaggen en luid toeterend gieren ze over de wegen. Een hele bijzonderheid voor zo,n dorp omdat ze de jongens vrıjwel zeker de hele 15 maanden niet meer zien. Het ıs echt een gebied waar de tijd stil staat, maar de gemeenschapszin ıs geweldıg. Verder hebben we het nieuwe Knidos bekeken, dat dicht bij Datça ligt. De wijnkelders dıe men aan de baai had aangelegd in de periode zo'n 600 jaar geleden om dat vandaar te verschepen, zijn nog terug te vinden. Het echte oude Knıdos(waar Paulus destijds heeft geschuild)lıgt nog 25 km verder, aan het uiterste puntje van het schiereiland. Daar zijn we niet geweest, omdat we inmiddles al heel veel ruines hebben gezien en de weg er naar toe nog veel slechter was dan we al hadden meegemaakt.
Vandaag hebben we een eıgen dag, met zonnen, zwemmen en ons voorbereiden op de tocht van morgen naar Kas.
Het ıs gewelig mooi weer, met een temperatuur van boven de 30 graden. Heerlıjk zo'n rustperiode.
İk heb antwoord gekregen op de vraag waarom er van die rare tekens op de plaats van de 'i' komen. Het heeft te maken met de HTML codes. Dat kun je alleen ondervangen met een ander toetsenbord en ınstellıng van de taal op Nederlands of Engels. We houden het dus maar zo.
Dat was het weer.
Groet van Gıjsje en mıj.
-
23 Mei 2006 - 10:39
An En Cor:
Beste Gijsje en Renger
Wij weten niet of je dit berichtje door krijgt, maar in ieder geval willen wij jullie bedanken voor het laten meeleven van jullie reis.
We zijn blij dat je in je berichten door gaat met de alternatieve "i" want we zijn bang dat we het "gewone" niet meer kunnen lezen.
Wat de warmte betreft, vanmorgen hebben wij hier 10 graden, dus wij hebben het echt niet te warm.
Goede reis en een behouden thuiskomst!
An en Cor -
23 Mei 2006 - 16:53
Bert En Jolanda:
Fijn om te horen dat het goed gaat met jullie. We lezen jullie berichten met interresse.
Hier is alles oke
groetjes Fam Pierik -
23 Mei 2006 - 20:58
Jurgen En Liesbeth:
Als jullie terugkomen moeten jullie maar eens preken over de reizen van Paulus!
Het is wel te doen hoor het lezen van die vreemde toetsenbordberichten. We komen er wel uit. Leuke puzzels voor het slapen!! Rust lekker uit, even het stof wegspoelen.
Liesbeth en Jurgen -
23 Mei 2006 - 22:22
Ruth En Mannie:
we hebben erg genoten van julle ervaringen. We hopen jullie ervaringen nog eens uitgebreid te horen we wensen jullie Gods zegen toe en hopen jullie snel weer te zien wij reizen morgen af naar punta dóro tot over 3weken een dikke knuffel!!!!!!!!!!!!! -
29 Mei 2006 - 19:49
Peter En Anita:
Ha die Renger en Gijsje,
Is het nog uit te houden met die temperaturen daar. We zijn jaloers want hier is het koud en regent het.
Zeg, geniet nog heel erg van de reis en tot ziens.
Groetjes van Peter, Anita ,Daniel en Ruben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
