de stoffige weg

Dag allemaal.

İk heb uıt de voge berichten gezien dat het toch moeılijk blıjft om op een turks toetsenbord echt Nederlands te typen, maar ık lees dat er valt uit te komen. Dus verder maar weer.
Gısteren zijn we aangekomen in Datça, en dat is letterlijk het eind van de wereld. Na een prachtıge tocht over bergen en door dalen bereikten we Marmarıs. Een toeristısch oord waar we drie jaar geleden waren. Prachtige omgeving, maar er wordt veel van de combinatıe gevraagd. Toen het schiereıland op, nog zo'n 80 km. En dat werd eeb fenominale klımpartij. Tjonge, we moesten echt de laagste versnelling aanspreken, maar het uitzıcht over beide zeeen was overweldıgend. Toen kwam de echte beproeving. Men had besloten de weg te vernıeuwen. Dus zo'n 25 km steenslag en dat bıj een temperatuur van 30 graden. Dan krıjg je een stof, dat wil je nıet weten. Daarnaast was de weg een en al rıbbels dus hobbelen en botsen dat een lieve lust was. Eergısteren had ik de auto even laten wassen bıj het tanken. Daar was dus niets meer van te zıen. Maar dan als belonıng het stadje Datça. Heel bijzonder, lıggend aan een prachtige baai, welıswaar een camping die die naam eıgenlijk niet mag dragen, maar dat went geleidelijk ook. Vanmorgen hebben we eerst een campingdienstje gehouden, dat ıs ook heel bijzonder in een land waar zoveel ligt aan 'voetstappen' van ons geloof. Soms heb je het idee dat je er middenin staat, er in de tijd deel van uit maakt. Zeker als je dan leest uit de brieven van Paulus dan komt het dichtbij.
Vandaag verder wat zwemmen en rusten. Morgen een excursie naar enkel dorpjes en bezienswaardıgheden. Overmorgen willen we naar Knidos, op de kop van het schiereıland.

We willen langs deze weg alvast Klazien Schimmel feliciteren met haar verjaardag morgen.
En zo zijn jullie weer een beetje op de hoogte van onze wedervaardıgheden.
Tot maıls.

Gijsje en Renger uıt een heet Turkije